Het is 6 januari vandaag en het einde van de dag nadert. Ik ben jullie nu al een tijdje aan het vertellen wat me bezig houdt in mijn dagelijks leven. Situaties, herinneringen, of spontane gedachten die zich omzetten in een verhaal waarvan ik voel dat ik het wil delen. 

Echt een strategie heb ik niet. Ik voel gewoon wat er naar boven wil komen en via mijn vingers, op het digitale papier wil verschijnen. Zo ga ik ook nu weer even zitten na een heerlijke, eerste, volle, en dankbare werkdag, na heerlijke feestdagen en een weekje vakantie te hebben gehad. 

Het was, zoals altijd, weer een inspireerde dag met vele verbindingen. Met grote mensen, en baby mensen. Gesprekken waar ik altijd weer iets uit kan halen en die nooit waarde-loos voorbij gaan. 

Voor mij heeft iedere dag waarde, hoe simpel en eenvoudig ook. 

Zo had ik me tal van onderwerpen voorgesteld, waar ik vanavond iets over zou kunnen vertellen aan jullie. Hoe heerlijk het is om op de grond te zitten op het werk met dartelende baby’s om me heen. Hoe die communiceren met ons zonder te praten maar in de puurste vorm die je alleen maar kunt zien wanneer je stil staat, zit en observeert. Geen mening hebt maar kan aanschouwen wat er ontstaat en zich afspeelt. 

Maar ook de verbindingen met de volwassenen op zo’n dag. Die net als baby’s iets uitzenden waarvan ze zelf op dat moment niet bewust zijn. En gaande weg tijdens de meest waanzinnige gesprekken zich ter plekke bewust worden van wat is. Te gek vind ik dat!

En zo kan ik nog wel even door gaan… 

En dat ga ik nu vanavond nou net niet. 

Want aan het einde van deze dag. Een dag waarvan ik zo veel kan en heb te vertellen wil ik eigenlijk alleen maar dankbaar zijn. Allereerst dankbaar voor het mogen ontvangen van deze dag. In volle gezondheid, en bewust zijn. Dankbaar voor de mogelijkheden die me iedere dag weer aangeboden worden, ongeacht je ze aanpakt of niet. Ze zijn er altijd en beschikbaar voor iedereen. Als je het maar wil zien. 

En dankbaar voor de meest fantastische mensen groot en klein waarmee ik de kans krijg en mag verbinden. Vanuit en in liefde. 

Maakt mij dat een gelukkig mens, en kan ik zeggen dat het een fantastisch dag is geweest vandaag. En weet je… morgen doe ik het gewoon nog een keer! 

Kijk ik uit naar weer een mooie dag, waarin waarschijnlijk nog meer nieuwe en waardevolle parels verborgen liggen die ik zal gaan vinden. En die mij aan het einde van de dag weer terug laten kijken op momenten die ik voor geen goud had willen missen. 

Dus ja… probeer het ook eens. En vraag jezelf voor het slapen gaan eens in stilte af. 

Waar ben ik na vandaag dankbaar voor? En welke parel zou ik morgen graag willen vinden?