Gisteren middag was ik even druk met allerhande huishoudelijke klusjes. Woensdagmiddag met de kinderen thuis uit school, en alle voorbereidingen afgetikt voor het kerst diner op school.
Klusjes in huis vind ik heerlijk! Het geeft me de ruimte in een staat van ontspanning te komen. Noem het een meditatieve stand of gewoon ontspanning. Bij mij gaat er altijd een extra kanaal open waarbij ik de ruimte voel informatie te ontvangen die belangrijk of waardevol voor me is. Of voor andere.
Ik denk niet dat ik daar uniek in ben, eerder ervaren.
Ik geloof namelijk dat iedereen dit kan! En de gave heeft om zijn hoger zelf te kunnen horen in een moment van stilte. Of dit nu op een kussentje is, tijdens het auto rijden of huishoudelijk werk. We zijn als mens in staat in een vorm van rust te komen waarbij we onszelf kunnen horen en voelen als we heel stil zijn.
Dingen in je op te laten komen, zoals woorden, beelden, en gedachten. Wat je hier dan vervolgens weer mee doet is helemaal aan jou. Je kunt ze negeren, opschrijven of laten zijn. Net wat je wil.
Ik ben inmiddels gedreven in het zijn in deze staat op ieder gewenst moment of situatie en voor mij voelt het als een veilige haven. En plek waar ik kan vertrouwen op wat ik voel en weet, en dat wat helder wordt.
Zo was ik lekker bezig met het doen van de was, en ineens kwam er iets in mij op wat ooit iemand tegen mij gezegd heeft. Of eerder verteld. Vertellen van wijsheden en kennis vind ik meer passend. Het komt uit een bron van passie en enthousiasme. En daar word ik blij van.
Maar de informatie die tot mij kwam had te maken met het stellen van vragen. Stellen van vragen aan de ander. Wat er dan mogelijk met het brein gebeurd en de reactie van de ander op jouw vraag. De actie die er dan natuurlijkerwijze op volgt en wat er dan allemaal in gang wordt gezet.
Een wonderlijk fenomeen als ik dat mag zeggen.
Zo wie zo vind ik het brein wonderlijk. Wat het kan en niet kan. En hoe het kan afbreken en groeien of ontwikkelen. Magisch en gegeven door de natuur.
Nu zal ik jullie het hele gesprek hierover besparen, want ik kan je vertellen dat dit duurde tot in de kleine uurtjes, maar hoe belangrijk het is om vragen te stellen aan elkaar en jezelf, die haal ik graag even naar boven. Net als dat dat bij mij naar boven kwam tijdens het vouwen van vaatdoekjes.
Want wanneer het brein nou werkelijk zo knap is dat het niet anders kan dan antwoorden vinden op de vragen die ons worden gesteld, of de vragen die we onszelf stellen. En dat we van nature de drang kunnen voelen op zoek te gaan naar antwoorden op die vragen, waarom zouden we daar dan niet meer mee doen? Of interesse in hebben?
Waarom stellen we onszelf dan niet veel vaker vragen? Leuke vraag, of moeilijke vragen, maar ook kritische vragen?
Het zou ons in ieder geval meer bewust maken van ons gedrag en handelen en ons verder op weg helpen naar groei en ontwikkeling.
Dus ja… toen alle was schoon en fris, gevouwen in alle kasten lag, vroeg ik me af…
Welke vraag zou jij jezelf willen stellen? En welke vraag heb jij voor iemand anders?
En stel hem eens, en laat het antwoord tot je komen.
