Je bewust zijn en worden van je eigen handelen, leven en mogelijkheden is een ding. Het komt en gaat in fases en bij iedere fase komen er weer andere gevoelens kijken. Je realiteit verandert stukje bij beetje, als het goed is, in een vorm die je op dat moment graag wil ervaren.
Ik zeg als het goed is omdat wanneer je niet blij bent met wat je ziet en ervaart, je je af kan vragen hoe en vanuit welke plek je aan het werk bent gegaan met jezelf. Welke vaardigheden heb je gepakt uit je denkbeeldige gereedschap kist, en hoe heb je je tools in gezet. Met welke intentie ofwel welke energie, want ook dat heeft invloed op de uitkomst.
Ik werk graag met visualisatie en verbeeldingskracht en ik heb ook gemerkt in de afgelopen jaren dat met name kinderen hier erg gevoelig voor zijn. Fantasie, beelden en creëren. Het creatieve deel van het brein dat bij kinderen volledig aan staat. En dan heb ik het ook over de oudere kinderen en dan de pubers en jong volwassenen. Ook zij hebben op dit gebied nog een behoorlijke dosis aan creatieve kracht.
In ons school en maatschappelijke systeem is er niet altijd ruimte en tijd voor het creatief benaderen van situaties. Het vraagt vertrouwen, ruimte en geduld. En acceptatie dat de uitkomst niet altijd is wat je had verwacht of wat gangbaar is, maar wellicht wel beter voor alle partijen.
Wel merk ik dat er bij bijvoorbeeld leerkrachten meer bewustzijn komt. Daar waar kinderen voornamelijk moesten volgen en gehoorzamen komt er meer ruimte voor andere manieren van benaderen van een blokkade bij kinderen, of in de blokkades in de samenwerking met elkaar.
Ik heb het geluk met fantastische leerkrachten te hebben mogen samenwerken de laatste jaren als het om mijn eigen kinderen gaat. Ik noem dat de lichtwerkers onder de leerkrachten.
Maar ik heb er dan ook alles aan gedaan om eerst in verbinding te komen met mezelf en mijn eigen kinderen. Daar de basis te leggen en van daaruit met de leerkracht. Communiceren, vragen, door vragen, benoemen en de ruimte laten om iets te laten ontstaan aan een oplossing om zo te verbinden met elkaar en het doel dat op tafel ligt te laten ontstaan. Met de vraag: “Wat nou als?” “En waarom niet?”
Overzicht creëeren en erboven uit stijgen. Ik zeg het vaak
Herkennen vanuit welke plek mensen handelen en hier doorheen kunnen prikken. En dit benoemen. We zijn als mensen ook vaak bang dingen te benoemen die we voelen en zien. Bang om andere te kwetsen of niet aardig gevonden te worden. Maar ook om je open te stellen en kwetsbaar te zijn. Hulp te vragen of belangeloos hulp te bieden. Ik zeg hiermee niet dat alles maar gezegd kan worden maar je een verdiepen in de wijzen waarop we kunnen communiceren. Houdt het bij jezelf en leg zo veel mogelijk op tafel. En natuurlijk zijn er o dit gebied ook voldoende boeken die je kunnen leren hoe effectief te kunnen communiceren als je dat echt wil leren.
Maar ook buiten de bestaande protocollen kunnen en durven handelen. Omdat een situatie net even anders is dan wat we eerder hebben ervaren. Een andere situatie verdient een andere aanpak als je een passende uitkomst wil.
Nu beven terug naar het visualiseren en de games, want dat is waar ik het eigenlijk over wilde hebben. Onderschatten we vaak hoe sterk visualisatie kan zijn. Een verbeelding maken van hoe we onze realiteit wel willen ervaren.
In het laatste boek wat ik aan het lezen ben, Magus leer en ritueel van Benjamin Adamah, wordt het ook omschreven als magie. En die voel ik. Zoals jullie in middels wel weten gebruik ik deze term vaak en met name met kinderen omdat ze dat herkennen. Maak een beeld in je hoofd met een plaatje. Zo ziet het eruit als ik dat doel behaalt heb, en zo voel ik mij erbij. En dan laat je het los.
Ga je aan het werk, net als het doorlopen van een level in een computer spel. Ga je je angsten aan en ga je leren. Verzamel je tools en informatie die jou verder kunnen helpen. En onderzoek je wat je nodig hebt om de uitdagingen aan te gaan.
Totdat je de grote tegenstander hebt verslagen en door de poort kan naar je volgende level. Binnenkomt en ziet dat het er precies zo uit ziet als waar jij je een voorstelling van gemaakt hebt met dezelfde eigenschappen en skills die jij nodig hebt en hebt ontwikkelt om dat level te kunnen spelen.
En ben je een keer moe, dan blijf je nog wat langer zitten. Maar weet wel dat er ook altijd weer een moment is dat we door moeten. Als je echt bij dat eind doel wil komen dat je voor ogen hebt zal je grenzen moeten verleggen. Blijven waar je zit mag natuurlijk ook altijd!
Het is jouw leven en jij mag zelf bepalen in welk level van de game jij je leven leeft, maar weet dat jij altijd de tovenaar bent van jouw eigen bestaan.
Zet m op!
